Wymiary: 58x84 mm ; Klasztor Benedyktynów w Tyńcu – najstarszy z istniejących klasztorów w Polsce. Za fundatora klasztoru uważa się Kazimierza Odnowiciela lub jego syna, Bolesława Śmiałego. Położenie opactwa było cenione przez monarchów, gdyż miało istotne znaczenie obronne, komunikacyjne oraz ekonomiczno-skarbowe. Klasztor bardzo mocno ucierpiał w wyniku najazdu tatarskiego z 1259 roku, jednak zniszczenia udało się odbudować. Po nabyciu przez Kazimierza Jagiellończyka księstw oświęcimskiego i zatorskiego w 1457 roku zamek w Tyńcu stracił swe znaczenie obronne, stając się siedzibą opata klasztoru. W XVII wieku klasztor, pomimo zniszczeń wojennych, przeszedł przebudowę w stylu neogotyckim. W XVIII wieku zabudowania klasztorne uległy zniszczeniu w wyniku rosyjskiego ostrzału artyleryjskiego wymierzonego w konfederatów barskich broniących się w murach opactwa. XIX wiek stanowi najczarniejszy czas w historii klasztoru, który w 1816 roku zostaje zlikwidowany przez Austriaków i dołączony do diecezji tarnowskiej jako biskupstwo tynieckie w 1821 roku. Szanse na powrót benedyktynów do Tyńca przekreślił pożar z 1831 roku, który zniszczył budynki klasztorne (odbudowano tylko kościół). W XX wieku dzięki staraniom kardynała Jana Puzyny opactwo wróciło w skład diecezji krakowskiej. Benedyktyni wrócili do Tyńca w 1939 roku po 123 latach nieobecności. W 1947 roku klasztor odbudowano, od 1968 roku przywrócono opactwo. W latach 90 XX wieku rozpoczęto ostatni etap odbudowy. W 2002 roku opactwo odwiedził papież Jan Paweł II. Obecnie klasztor prowadzi wiele inicjatyw m.in. służących propagowaniu wiary i historii opactwa, a jedną z nich jest powołana w 2008 roku Fundacja Chronić Dobro.
oai:sanockabibliotekacyfrowa.pl:3900
2022-02-25
2021-12-13
41
https://sanockabibliotekacyfrowa.pl/publication/4030
Nazwa wydania | Data |
---|---|
122. Wycieczka rowerami do Tyńca. VI 1941 [Widok na klasztor Benedyktynów w Tyńcu] | 2022-02-25 |