Wymiary: 80x56 mm ; Marian Gaweł (1889-1937) - pilot Wojska II RP w stopniu majora, kierowca rajdowy, pracownik i działacz branży samochodowej w Polsce. Syn sanockiego adwokata, doktora praw Jana Gawła (1845-1913) i Marii Bilińskiej (1848-1934) urodzony 10 września 1889 roku w Sanoku. Brat Emila (1876-1921), Bronisława (1879-1939), Józefa (1882), Władysława (1882), Stanisława (1883-1951), Janiną (1886-1972), Leonarda (1893-1954). Student Akademii Rolniczej w Dublanach, którą porzucił na rzecz Technicznej Akademii Wojskowej w Mödling. Po jej ukończeniu został przydzielony do Pułku Armat Polowych nr 30 w Przemyślu, gdzie w 1912 roku został mianowany chorążym w rezerwie artylerii polowej i górskiej, zaś rok później awansował na stopień porucznika. Niedługo po wybuchu I wojny światowej został ciężko ranny w nogę. W 1915 roku ochotniczo wstąpił do C. K. Lotnictwa. Po odbyciu niezbędnych kursów szkoleniowych, został dowódcą plutonu eskadry Flik 36 na froncie rumuńskim, gdzie sławę przyniosło mu zestrzelenie francuskiego samolotu Furman, za co otrzymał Order Korony Żelaznej III klasy i niemiecki Krzyż Żelazny II klasy. W 1917 roku został przeniesiony na front włoski, gdzie został szefem pilotów eskadry Flik 32. W 1918 roku tą samą funkcję pełnił w eskadrze Flik 41/J dowodzonej przez ówczesnego asa lotnictwa Austro-Węgier Godwina Brumowskiego. Ciężki wypadek lotniczy wykluczył go z czynnej służby. Po zakończeniu I wojny światowej zgłosił się do służby w pionie lotniczym Wojska Polskiego, gdzie został mianowany pilotem w służbie porucznika. Niedługo po tym został przeniesiony do Dowództwa Wojsk Lotniczych, gdzie został zastępcą dowódcy Wojsk Lotniczych ppłk. Hipolita Łossowskiego. W 1919 roku brał udział w zakupach sprzętu dla polskiego lotnictwa, zaś w 1920 roku służył w Oddziale Naczelnej Kontroli Wojskowej. W 1921 roku awansował na majora i został zastępcą dowódcy 2 pułku lotniczego ppłk pil. Ernesta Cieślewskiego. W 1924 roku został przeniesiony do rezerwy. Po zakończeniu czynnej służby wojskowej osiadł we Lwowie i z sukcesami zajął się branżą samochodową (dyrektor biura sprzedaży „Polskiego Fiata” na rejon warszawski) i rajdami samochodowymi, czego dowodem był start w 1936 roku w międzynarodowym Rajdzie Monte Carlo (jako jedyny Polak). Jako ciekawostkę można dodać, że Gaweł ukończył ten wyścig samochodem Fiat 508 wraz z pilotem Prandlem na 62. miejscu (przy 91 startujących ekipach i 72 sklasyfikowanych). Przed śmiercią był jednym z najbardziej rozpoznawalnych rajdowców (nazywanych wtedy automobilistami) w kraju. 16 września 1937 roku w swoim mieszkaniu na ulicy Smolnej w Warszawie odebrał sobie życie strzałem z broni palnej w usta. Powodem tej decyzji miał być silny rozstrój nerwowy spowodowany załamaniem finansowym. ; Maria Pędracka (1896-1975) - żona Pawła Wiktora (1893-1940), matka Adama (1918-2011), Ewy (1920-2017) i Heleny (ur. 1923) Wiktor. ; Paweł Wiktor (1893-1940) – syn Adama Wiktora (1847-1907) i Olgi Żurowskiej (ur. 1850), brat Stefana (ur. 1883) i Romana (1890-1917). Absolwent C. K. Gimnazjum w Sanoku (w 1911 roku zdał maturę), po śmierci ojca właściciel Załuża i Wujskiego. Podczas I wojny światowej powołany w szeregi C.K. Armii i mianowany podporucznikiem w rezerwie kawalerii, do 1918 roku oficer w rezerwie 1 pułku ułanów galicyjskich, odznaczony Brązowym Medalem Zasługi Wojskowej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie został zweryfikowany w stopniu porucznika rezerwy jazdy. W latach 1923-1924 oficer rezerwowy 10 pułku strzelców konnych w Łańcucie. Prezes Towarzystwa Szkoły Ludowej w Załużu oraz przewodniczący Związku Ziemian w Sanoku. Wspierał finansowo budowę kościoła Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Załużu. Żonaty z Marią Pędracką (ślub w 1917 roku), z którą miał troje dzieci: Adama (1918-2011, od 1943 roku mąż Wandy Wiktor), Ewę (1920-2017) oraz Helenę (ur. 1923)
oai:sanockabibliotekacyfrowa.pl:7082
Sep 8, 2023
Aug 17, 2023
21
https://sanockabibliotekacyfrowa.pl/publication/7280
Edition name | Date |
---|---|
18. Mamusia, mjr. Gaweł i Tatuś. Załuż, 1937 | Sep 8, 2023 |